Herinnering aan de Bevrijding van Niezijl door dhr H. Hoeksema
uit – Nieuwsblad van het Noorden 30-04-1970

We waren 2 dagen getrouwd. Wij lagen in de bedstee en konden horen dat er in Groningen erg gevochten werd.
We woonden er ongeveer 14 km vandaan. Erg bang waren we soms, maar ook toch wel blij dat de bevrijding
zo dichtbij was. Wij waren nog niet bevrijd. Er reisden een heleboel NSB-ers bij ons langs en SS-ers die naar
de Afsluitdijk vluchtten. We hadden nog droge kadetjes van de bruiloft. Die hebben ze nog meegekregen.
Wij dachten het duurt toch niet lang meer dan is jullie tijd voorbij en je moet voor die tijd niet meer dood gaan,
dat zou jammer wezen.

Op zondag 15 april zaten wij in de kerk. Die was stampvol, dat was zo in die dagen.
Opeens kwam er iemand de kerk binnen. Dominee zei, dat we er mee ophielden, want de Canadezen kwamen er aan.
Het was Amen en de kerk ging uit. En ja hoor, een hele troep.

De vrouw van de dominee trakteerde op oliebollen, want bij hen was een onderduiker in huis, die voor de ondergrondse
werkte. Daarom wisten ze al dat de Canadezen die zondagmorgen waarschijnlijk zouden komen; vandaar die oliebollen.

Opeens gebeurde er iets Vreemds. De Canadezen zetten een grote stengun (was het geloof ik) midden op de straat,
midden in het dorp en riepen dat we weg moesten wezen. We vlogen allemaal gauw een huis binnen dat dichtbij was
en toen begonnen ze te schieten. Uit de richting Zuidhorn kwam een auto aan. Er zaten SS-ers voorop de lampen
en hoge Duitse officieren in de auto. Midden in het dorp schoten ze de banden kapot. En daar stond de auto stil
net bij mijn schoonouders voor het huis. De Duitsers sprongen eruit. Eén ontkwam en is later bij Visvliet gepakt.
De overigen moesten de handen omhoog doen en alles werd hun afgepakt. Wij vonden dat prachtig en lachten
er vrolijk om, maar toen kwam het mooiste. De banden werden verwisseld. De wagen moest mee in de optocht
van de Canadezen, maar de inhoud wilden ze niet mee hebben. Nou dat was een uitdeling, wat daar niet uitkwam.
Potten, pannen, spek met boter, een radiotoestel, zeep, van alles. Wij waren er erg blij mee, want wij hadden toch
al niet veel te eten.

Toen ging de optocht naar Zoutkamp, ‘s Avonds kwam ze weer terug. De hele optocht met nog meer buit.
De Ortscommandant van Zoutkamp zat boven op een Canadese tank met oranje sjerp om. Wij stonden allemaal
op de hoek waar ze richting Leeuwarden afdraaiden. We zongen het Wilhelmus uit volle borst.
De Duitsers waren woest. De Canadezen en de BS hadden lol. Op de hoek bij de smid stonden ze nog even stil.
Hij had nog wat goede sigaren en deelde ze uit. Daar ging de optocht heen.

Niezijl was bevrijd, had 22 onderduikers en een NSB-er.
Er is er niet één gesneuveld of vermist, er waren geen Verraders.
Hulde voor zo’n dorpje.