In november besprak de leesclub ‘Alsof het voorbij is’ van Julian Barnes.
Barnes is een bekende Engelse schrijver. Voor dit boek kreeg hij de Booker Price, één van de belangrijkste literaire prijzen.
Dit boek verscheen in 2011 in Engeland. In hetzelfde jaar werd het in het Nederlands vertaald.
Voor de vertaalde versie krijgt hij in 2012 de Europese Literatuurprijs.

Drie jongens, Tony, Colin en Alex bezoeken dezelfde Engelse middelbare school. Halverwege de schoolperiode komt Adrian op school,
hij wordt nummer vier in de vriendengroep. Alex, Colin en Tony kijken enorm tegen Adrian op. Tony is de verteller.
Bijna vijftig jaar later kijkt hij terug. Inmiddels gepensioneerd, gescheiden. Een kleurloze man, die zich zonder veel eigen initiatieven
door het leven heeft laten bewegen. Hij wordt gedwongen op zijn leven terug te kijken door een bericht van een notaris.
De moeder van zijn ex-vriendin Veronica, zus van Alex laat hem vijfhonderd pond en twee documenten na.
Eén van die documenten is het dagboek van Adrian.

Hoe komt Veronica’s moeder daar aan? Kende zij Adrian, die jong overleed door zelfdoding? Waarom laat ze het dagboek aan Tony na?
Hij begrijpt er niets van en begint een zoektocht door zijn herinneringen en naar het dagboek, dat in bezit blijkt te zijn van Veronica.
Met Veronica had hij kort na de middelbare school een relatie. Langzaam, heel langzaam ontrafelt Tony zijn verleden.

Maar het duurt tot de laatste bladzijden van ‘alsof het voorbij is‘ voor duidelijk wordt waarom hij in het testament
van Veronica’s moeder stond. Julian Barnes schreef met dit boek een roman over het geheugen. Hoe betrouwbaar zijn onze herinneringen
aan gebeurtenissen in onze jeugd? Aan de mensen in onze jeugd? Aan de eigen rol in gebeurtenissen?
Tweemaal maakt een leeftijdgenoot een eind aan zijn leven. Waarom kiest iemand voor zelfmoord?

De discussie in de leesclub richtte zich vooral op de persoon van Tony en zijn passiviteit. Hoe kan iemand zo in het leven staan.
Een discussie die we eerder hadden na het lezen van ‘Sebastiaans neus’ van Allard Schröder.

De meningen over het boek van Julian Barnes varieerden van ‘heel goed’, ‘herkenbaar, humoristisch en spannend verteld’ tot ‘ik had er niets mee’.

De meerderheid van de leesclub vindt ‘Alsof het voorbij is’ het lezen meer dan waard.

In januari lezen wij ‘De kippenjongen’ door Gerard van Emmerik.

Geïnteresseerd in de leesclub? Stuur een mail naar Jorine Steigenga:
j.a.steigenga@gmail.com

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *